«شیوه غلط »مذاکرکنندگان هسته‌ای ایران و «پاورقی» خطرناک بیانیه لوزان
آیا شیوه مذاکره ایران در مذاکرات هسته‌ای (۱+۵) درست است؟ آیا شیوه و عملکرد مذاکره کنندگان ایرانی تاکنون دستاوردی را به ارمغان آورده است؟
آنچه که در این وجیزه مورد بررسی قرار میگیرد پاسخ به دو پرسش فوق با استفاده از بیانات مقام معظم رهبری مورد تحلیل قرار خواهد گرفت و نتیجه آن توسط خوانندگان عزیز قضاوت خواهد شد.
در پاسخ به پرسش اول آنچه از بیانات مقام معظم رهبری برداشت می شود، شیوه‌ای که مذاکره کنندگان ایرانی تاکنون از آن بهره می بردند شیوه صحیحی نبوده است.درحالی که خطوط قرمز در توافق لوزان به نحوی رعایت نگردیده بود، لذا معظم له در سخنرانی بیست فروردین با اشاره به خطوط قرمز ایران در مذاکرات هسته‌ای و پیدا کردن شیوه صحیح مذاکراه برای رعایت خطوط قرمز را به مسئولین مذاکره کننده تاکید می نمایند.
خطوط قرمزی که باید تاکنون رعایت می شد!
۱- تحریمها در همان روز توافق به‌طور کامل لغو بشود.
۲- به‌هیچ‌وجه اجازه داده نشود که به بهانه‌ی نظارت، اینها به حریم امنیّتی و دفاعی کشور نفوذ کنند؛ مطلقاً.
۳- هیچ شیوه‌ی نظارتی غیر متعارف که جمهوری اسلامی را به یک کشور اختصاصی از لحاظ نظارت تبدیل میکند، به‌هیچ‌وجه مورد قبول نیست.
۴- توسعه‌ی علمی و فنّی هسته‌ای در ابعاد گوناگون، به‌هیچ‌وجه نبایستی متوقّف بشود. توسعه باید ادامه پیدا کند.
رهبری: این حرفهای من است؛ امّا حالا این خواسته‌ها را اینها با کدام شیوه‌ی مذاکراتی میتوانند تأمین کنند، این به عهده‌ی خودشان است؛ بروند بنشینند شیوه‌های درست مذاکراتی را پیدا کنند، از آدمهای مطّلع و امین بهره‌مند بشوند، از نظرات منتقدین مطّلع بشوند و آنچه را لازم است انجام بدهند.
در پاسخ به پرسش دوم چند نکته قابل تامل و مهم شایان ذکر است، ابتدا موضوعی اساسی که مکرراً در بیانات رهبری قابل مشاهده است ” عدم اعتماد به طرف مقابل ” است،این در حالی است که مقام معظم رهبری بارها به عدم اعتماد به مذاکره کنندگان غربی و بالاخص آمریکا تاکید جدی داشته اند،آنچه که در این روند مشاهده گردیده و همانطور که در پاسخ ابتدایی عنوان شد، عدم اتخاذ مواضع جدّی و شیوه صحیح از طرف تیم مذاکره کننده ایرانی است؛ لذا تاکیدات و تذکرات رهبری تاکنون برای تثبیت در ذهن مذاکره کنندگان حتی با ادبیات گوناگون نیزبرای تبیین این معقوله بیان گردیده است.
“طرف مقابل که یک طرفِ لجوج، بدعهد، بدمعامله، اهل دبّه در آوردن، اهل چک‌وچانه کردن،اهل از پشت خنجر زدن و اهل این‌جور کارها و سیاه‌کاری‌ها است”
“گفتیم به طرف مقابل اعتماد نکنید، به لبخند او فریب نخورید، به وعده‌ی نقد که میدهد ــ وعده‌ی نقد، نه عمل نقد ــ اعتماد نکنید، [چون] وقتی خرش از پل گذشت، برمیگردد و به ریش شما میخندد!“
۲- آنچه که تاکنون می توانیم دستاوردی برای تیم مذاکره کننده متصور بشویم از نگاه مقام معظم رهبری به این نکته اشاره می کنیم که در توافق لوزان که در ۱۳ فروردین ۹۴ تیم مذاکره کننده ما به یک تفاهم اولیه دست پیدا کرد جز اینکه تعهدات سنگینی مانند :[ایران اعلام میکند که هیچ پیشرفت بیشتری در فعالیتهای خود در تأسیسات غنی سازی سوخت نطنز۱، فردو۲ یا راکتور اراک۳ (که با نام IR40 توسط آژانس شناخته میشود) انجام نخواهد داد.] هیج نتیجه‌ای برای ما حاصل نشد و حتی نگرانی هایی را نیز به همراه آورد.
مقام معظم رهبری:
“امروز که یک تفاهم اوّلیّه به‌صورت یک یادداشت و یک اعلامیّه منتشر شده است و هنوز هیچ کار نشده است و خود طرفین میگویند که الزامی وجود ندارد.“
۳- حساسیت این موضوع زمانی قابل لمس می شود که در بیانیه لوزان در پاورقی این بیانیه نکته قابل توجهی برای ادامه روند مذاکرات و تعهدات طرف مقابل ذکر شده است، خدعه‌ای جهت محصور کردن مذاکره کنندگان ایرانی تعبیه شده، با عنوان :
* With respect to the final step and any steps in between, the standard principle that “nothing is agreed until everything is agreed” applies.
ترجمه:*در ارتباط با گام نهایی و هر گامی در میان (گام های میانی)، اصل استاندارد که ” هیچ چیزی توافق نمی شود مگر اینکه در مورد همه چیز توافق شود“، اعمال میشود.
۴- نگرانی این پاورقی در این بیانیه(تفاهم اولیه) در بیانات رهبری به این شکل عنوان می شود :
«ممکن است طرف مقابل سرِ جزئیّات بخواهد کشور ما را، ملّت ما را،مذاکره‌کنندگان مارا در یک دایره‌ای محصور کند؛ ما هنوز هیچ چیز در اختیار نداریم، هیچ الزامی به‌وجود نیامده است. اینکه حالا تبریک میگویند، به بنده تبریک میگویند، به دیگران تبریک میگویند، بی‌معنی است، چه تبریکی؟ آنچه تا کنون انجام گرفته است نه اصل توافق و مذاکره‌ی منتهی به توافق را تضمین میکند، نه محتوای توافق را تضمین میکند؛ هیچ کدام را؛ حتّی تضمین نمیکند که این مذاکرات تا به آخر برسد و به یک توافق منتهی بشود؛ اینکه تا الان انجام گرفته، این‌جوری است؛ همه چیز مربوط به بعد از این است.»
۵- این پاورقی پر کاربرد ، الزام آورترین تعهدی است که در این تفاهم نامه قید شده و در عمل هیچگونه راهی برای دستیابی به توافق خوب برای ایران نخواهد داشت.
مقام معظم رهبری:
من البتّه هیچ‌وقت نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا خوش‌بین نبودم. نه از باب یک توهّم بلکه از باب تجربه؛ تجربه کردیم. حالا اگر یک روزی ــ ما که در آن روز قاعدتاً نخواهیم بود ــ شماها ان‌شاءالله در جریان حوادث و جزئیّات و یادداشت‌ها و نوشته‌های این روزها قرار بگیرید، خواهید دید که این تجربه‌ی ما از کجا حاصل شده؛ تجربه کردیم.
آنچه که در نتیجه قابل بیان است حساسیت موضوع در محور اصلی و اساسی بیانات مقام معظم رهبری است که می فرمایند:«هیچ‌وقت نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا خوش‌بین نبودم.» و از آنجایی که ایشان در جزئیّات مذاکره دخالتی نکرده‌اند؛و فقط مسائل کلان، خطوط اصلی، و چهارچوب‌های مهم و خطّ قرمزها را برای مسئولین عنوان داشته‌اند، مسئولین نیز موظف هستند بهترین شیوه را برای ادامه این مذاکرات با تمام توان ظرفیتهای ملی و نه صرفاً حزبی و جناحی بکار بگیرند تا در این پیچ تاریخی و سرنوشت ساز به سلامت عبور نمایند؛ و طبق فرمایشات معظم له بدنبال یک توافق خوب و با عزّت برای مردم شریف ایران اسلامی باشند.
انتهای پیام/
